- 25 Ιανουαρίου 2021
- Posted by: greatway
- Category: Ιστορίες τοκετών
Έφτασε η ώρα να μοιραστώ κι εγώ μαζί σας την εμπειρία του τοκετού μου.
Ύστερα από μια εξαιρετική εγκυμοσύνη και μια υπέροχη περίοδο στη ζωή μου, έφτασε η ώρα που θα έπαιρνα το μωράκι μου αγκαλιά.
Γενικά, σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, προσπαθούσα να είμαι θετική, και ειδικά όσον αφορά στον τοκετό.
Κάνοντας τα μαθήματα με τη Φωτεινή, κατάφερα να μη σκέφτομαι αρνητικά και να εστιάζω μόνο στις θετικές σκέψεις: “Είμαι δυνατή και έτοιμη να φέρω το μωράκι μου στον κόσμο”!
Κι έτσι έγινε! Στις 39 εβδομάδες και μία μέρα, γύρω στις 15.30, έπειτα από μια βόλτα, ένιωσα ένα περίεργο «γουργούρισμα» στην κοιλιά. Αυτό ήταν… Σταδιακά άρχισαν να «σπάνε τα νερά»…
Με ψυχραιμία ενημέρωσα το γιατρό και άρχισα να ετοιμάζομαι για το νοσοκομείο. Έπειτα από μια ώρα και κάτι ήμασταν εκεί. Με έβαλαν στον καρδιοτοκογράφο, με εξέτασαν και η διαστολή μου ήταν σχεδόν 4.
Όλα είχαν ξεκινήσει! Μαζί και οι πιο αισθητές συσπάσεις. Άρχισαν να με ετοιμάζουν, να με ενημερώνουν για τη διαδικασία και γενικά το κλίμα ήταν πολύ θετικό. Ένιωθα ότι όλα θα πάνε καλά!
Ήμουν έτοιμη να προσπαθήσω να εφαρμόσω όλα όσα μας έδειξε και έμαθε η Φωτεινή, για να γίνει ο τοκετός πιο εύκολος και γρήγορος. Ζήτησα κάποιες φορές να σηκωθώ για να περπατήσω, άλλαξα στάσεις σώματος και κάπως έτσι φτάσαμε σε διαστολή 6… έπειτα σε διαστολή 8… με περισσότερο πόνο, ξέροντας όμως ότι κοντεύει η ώρα των εξωθήσεων.
Προσπαθούσα σε κάθε πόνο να κάνω όσο μπορούσα καλύτερα τις αναπνοές που είχα μάθει και να εστιάζω στη σκέψη του μωρού μου…
Και κάπως έτσι με ενημέρωσαν ότι σε λιγάκι θα αρχίσουμε τις εξωθήσεις.
Μου μιλούσαν και με ενθάρρυναν σε κάθε «σπρωξιά» και παρά την εξάντληση, έδινα τον καλύτερό μου εαυτό για να μπορέσω να τον πάρω στην αγκαλιά μου.
Και στις 22.05 ήρθε στον κόσμο ο μικρός μας…
Ένιωσα υπερήφανη που τα κατάφερα. Ανακούφιση και συγκίνηση όταν τον είδα και άκουσα το κλάμα του. Μια περίεργη, αλλιώτικη ευτυχία.
Έπειτα από λιγάκι τον έφεραν στην αγκαλιά μου και τον έβαλαν να θηλάσει. Τόσο… μα τόσο μαγικό…❤️
Αυτό που έμαθα είναι πως πρέπει πάντα να εστιάζουμε στη θετική πλευρά των καταστάσεων. Έτσι όλα προχωρούν καλύτερα από ό,τι μπορείς να φανταστείς!
Δίπλα μου σε όλα, από την αρχή αυτού του ταξιδιού, ο σύντροφός μου, να με στηρίζει και να με κάνει να νιώθω πιο ήρεμη και δυνατή. Τον ευχαριστώ τόσο πολύ…❤️
Και τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Φωτεινή
για όσα μας έμαθε, για τις όμορφες στιγμές στα μαθήματα και για όλη τη βοήθεια που μας πρόσφερε απλόχερα πριν και μετά τη γέννηση του παιδιού μας!