Μια προσωπική εμπειρία: Ο τοκετός της Ανδριάννας Κυρ.

Θα ήθελα να μοιραστώ κ εγώ μαζί σας τη δική μου εμπειρία! Απλά θα ξεκινήσω με κάποια γεγονότα προ τοκετού..

Παρασκευή 5/6,ώρα 11.00 πμ. και έχοντας φτάσει τις 39 (+6 ημέρες) εβδομάδες πήγα στο νοσοκομείο για το καθιερωμένο καρδιοτοκογράφημα, το οποίο έδειξε μηδαμινές συσπάσεις. Μετά από κολπική εξέταση, μια μαία μου είπε πως ο τράχηλος μου είναι πολύ σκληρός και το μωρό δεν έχει εμπεδωθεί καν στη λεκάνη, συν ότι βρίσκει το ηβικό οστό πολύ στενό, δηλαδή δεδομένα που δείχνουν ότι ένας φυσιολογικός τοκετός είναι “σχεδόν” απαγορευτικός για μένα! Σε αυτό συμφώνησε και ο γιατρός μου. Ωστόσο, εγώ έχοντας βιώσει μια πολύ καλή εγκυμοσύνη σε συνδυασμό με τα μαθήματα στο BABY LOL, επιθυμούσα και πίστευα ότι θα γεννήσω φυσιολογικά. Ακούγοντας λοιπόν για καισαρική εννοείται στεναχωρήθηκα και απογοητεύτηκα. Ο γιατρός μου πρότεινε να κάνω εισαγωγή, χωρίς να υπάρξει κάποια ιατρική παρέμβαση την Παρασκευή, απλά να μείνω στο νοσοκομείο και να περπατήσω μήπως και έχω συσπάσεις. Βέβαια μου είπε πως κλείνοντας τις 40 εβδομάδες θα ήταν και αυτός με τη πλάτη στον τοίχο! Εγώ υπέγραψα κ έφυγα από το νοσοκομείο λέγοντας πως θέλω να είμαι σπίτι μου για να αποφασίσω τι θα κάνω! Έφυγα κλαίγοντας και πήγα κατευθείαν στη Φωτεινή Πλάγου για να συζητήσουμε ότι είχε ειπωθεί και για να ακούσω μια φωνή λογικής! Η αλήθεια είναι πως η Φωτεινή με κατατόπισε σχετικά με όσα μου είπαν και με καθησύχασε. Αποφάσισα μαζί με τον άντρα μου να πάρουμε μια 2η γνώμη όποτε το βράδυ στις 23.00 μμ. πήγαμε σε 2^ο γιατρό που με παρακολουθούσε και αυτός καθ’ όλη τη διάρκεια της κύησης. Να σημειώσω ότι μέχρι να φτάσει η ώρα του ραντεβού εγώ περπάτησα περίπου 10 χλμ, έκανα καθίσματα, έκανα προβολές και οραματισμούς (συμβουλές της Φωτεινής φυσικά). Ταυτόχρονα, έλεγα διαρκώς στον εαυτό μου ότι αυτό το παιδί θα το γεννήσω φυσιολογικά γιατί ήξερα και το σώμα μου και το παιδί που κουβαλούσα μέσα μου κ αυτό δεν άλλαζε με τίποτα!

Στην επίσκεψη μας στον γιατρό, έκανα καρδιοτοκογράφημα που έδειχνε συσπάσεις μεν, ανεπαίσθητες δε. Μου έκανε υπέρηχο που έδειχνε ότι το μωρό ήταν φυσιολογικό όσον αφορά το βάρος, τα άκρα, το αμνιακό υγρό και τον πλακούντα. Επίσης μου έκανε κολπική εξέταση που έδειχνε ότι ο τράχηλος έχει μαλακώσει σχετικά αλλά το μωρό δεν έχει εμπεδωθεί. Όταν τον ρώτησα για το ηβικό οστό, μου είπε ακριβώς το ίδιο με τη Φωτεινή, ότι δηλαδή χωρίς μια ακτινογραφία προ εγκυμοσύνης δεν μπορείς να ξέρεις τη μορφολογία των οστών σου αλλά συνήθως κανείς δεν κάνει τέτοια εξέταση. Επίσης αν δε ξεκινήσει η διαστολή δε μπορεί να αποκλείσει τίποτα! Τον ρώτησα ευθέως αν θεωρεί απαγορευτικό το φυσιολογικό τοκετό σε μένα και μου είπε ότι σίγουρα έχω ακόμα περιθώριο 5 και 6 μέρες, στο εξωτερικό μιλούν ακόμα και για 42 εβδομάδες κύησης οπότε δε χρειάζεται να βιαστώ. Μετά τον γιατρό πήγα σπίτι, έκανα ξανά καθίσματα, ξανά προβολές, ξανά μασάζ περινέου, ξανά οραματισμούς.

Την επόμενη μέρα, Σάββατο 6/7, στις 11 πμ. πήγαμε ξανά στον γιατρό (ο οποίος ξέχασα να σημειώσω ότι μετά το χθεσινό μας ραντεβού είχε πάρει τηλέφωνο τον άντρα μου και του είχε πει να με καθησυχάσει γιατί με είδε πολύ ταραγμένη, ότι δεν προδικάζει τίποτα και ότι είναι εκεί για να συζητήσουμε και να βρούμε μια λύση). Επανέλαβε ξανά το καρδιοτοκογράφημα, είχα μικρές συσπάσεις, μου έκανε κολπική εξέταση και μου είπε ότι ο τράχηλος έχει μαλακώσει, το κεφάλι του μωρού έχει κατέβει σχετικά, να συνεχίσω ότι κάνω, να σκέφτομαι θετικά και ότι έχουμε περιθώριο μέχρι την Πέμπτη 11/6 (η πιθανή ημερομηνία τοκετού ήταν 6/6 στις 40 εβδομάδες ακριβώς). Όποτε έφυγα πάλι για το σπίτι μου, έκανα πάλι 10 χλμ περπάτημα, συν όλα τα υπόλοιπα!

Στις 02.00 ξημερώματα Κυριακής, άρχισα να νιώθω συντονισμένες πεντάλεπτες συσπάσεις. Μέχρι τις 4.00 το πάλεψα μόνη μου στο σπίτι με αναπνοές (μύτη-μύτη). Εκεί ήταν που μου λέει ο άντρας μου να πάμε στο νοσοκομείο. Φτάνουμε στις 5.00 πμ. στο νοσοκομείο και μου κάνουν κολπική εξέταση, εκεί ακριβώς σπάνε τα νερά! Μου έκαναν εισαγωγή, με ετοίμασαν, με πήγαν στην αίθουσα τοκετού και αρχικά μόνη μου (επειδή στη δίπλα αίθουσα γεννούσε άλλη κοπέλα) και έπειτα με τον άντρα μου διαχειρίστηκα τις συσπάσεις – αναπνοές μύτη-μύτη, που προκαλούνταν από δικούς μου πόνους με διαστολή 2 εκ. Μια μαία του νοσοκομείου μου είπε να κάνω αναπνοές από το στόμα όμως της εξήγησα πολύ ευγενικά πως έχω κάνει μαθήματα και έχω διδαχτεί μια άλλη μέθοδο όποτε συμφωνήσαμε σε αυτό. Η διαστολή παρέμεινε 2 εκ. από την ώρα που έκανα εισαγωγή έως τις 11.00 πμ. Τότε μου προκάλεσαν τεχνητούς πόνους κ η διαστολή πήγε στα 7 εκ. Καθ’ όλη τη διάρκεια των συσπάσεων είχα δίπλα μου τον άντρα μου και μαζί διαχειριζόμαστε τους πόνους μου (οι οποίοι ως επί το πλείστον με χτυπούσαν χαμηλά στη μέση γιατί το μωρό είχε θέση με βλέμμα προς τα έξω). Στις 12.00 θυμάμαι ότι έβγαλαν έξω τον άντρα μου και άρχισε το στάδιο των εξωθήσεων. Εκεί είχα δίπλα μου τρεις γυναικολόγους και δύο μαίες. Με βοήθησαν αρκετά και με εμψύχωναν καθ’ όλη τη διάρκεια.

Οι γνώσεις που είχα αποκτήσει λόγω BABY LOL, συν η βοήθεια του προσωπικού του νοσοκομείου με βοήθησαν να γεννήσω φυσιολογικά στις 12:50 πμ. ένα υγιές κοριτσάκι 2.950 γρ.!!!

Ανέφερα τόσο εκτεταμένα την εμπειρία μου γιατί αυτό που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας είναι πως κάθε μία από εμάς κάνει μια επιλογή, αρχικά με την εγγραφή μας στο BABY LOL να ενημερωθούμε για αυτό το άγνωστο κομμάτι της εγκυμοσύνης, του τοκετού και της μητρότητας εν γένει και κατά δεύτερον για το πώς θα διαχειριστούμε την όλη κατάσταση! Εγώ έμαθα μέσω των μαθημάτων και της Φωτεινής (που πραγματικά με φώτισε σε όλα τα επίπεδα) να καταλαβαίνω το σώμα μου, το μωρό μου και να παίρνω τις αποφάσεις που θα με έκαναν ευτυχισμένη! Κανείς δε μπορεί να σας στερήσει τη πίστη και την ελπίδα γι’ αυτό που επιθυμείτε! Εγώ ήθελα ένα φυσιολογικό τοκετό, αυτό επεδίωξα, το ζήτησα και τα κατάφερα!!

Ευχαριστούμε την Ανδριάννα για την εμπιστοσύνη και την κατάθεση ψυχής

Επικοινώνησε με το Πρότυπο Κέντρο Προετοιμασίας Μητρότητας BABY LOL στο τηλ 6942491530 ή info@babylol.gr για να έρθεις στις ομάδες μας