Μια προσωπική εμπειρία: Ο τοκετός της Βάλιας

Η δική μου ιστορία ξεκινάει πολύ πριν τον τοκετό. Μεγάλωσα και περιβάλλομαι από παιδικές φωνές. Λατρεύω τα παιδιά και για μένα, η έννοια μητρότητα, είχε πάντοτε μια αίσθηση λαχτάρας και τρομάρας. Οι αλλαγές στο σώμα, οι αναγκαίες προσαρμογές στην δουλειά, η άγνοια του τοκετού, η ανασφάλεια για τις δικές μου αντοχές και τόσα άλλα περνούσαν διαρκώς από το μυαλό μου. Ώσπου αποφάσισα να τα λύσω ένα προς ένα.
Ένοιωθα έτοιμη να γνωρίσω την μαία μου. Έψαξα, ρώτησα, άκουσα, και τηλεφώνησα στην Φωτεινή.
Ομολογώ ότι την ξάφνιασα, καθώς δεν ήμουν έγκυος. Ωστόσο, ήθελα να μιλήσουμε!!
Εν τέλει, βρεθήκαμε ενώπιος ενωπίω, όταν έμαθα ότι ήμουν έγκυος, μόλις λίγων εβδομάδων. Με υποδέχτηκε μια γαλήνια φυσιογνωμία, ήρεμη ακροάτρια, και με ένα πρόσωπο που φώτιζε καθώς μιλούσε.
Συζητήσαμε διάφορα παρελθοντικά, ιατρικά δεδομένα και παιδικά βιώματα.
Την σπουδαιότητα καταγραφής των ερεθισμάτων που λαμβάνει ο άνθρωπος περιβαντολογικά και συναισθηματικά, στα διάφορα μέρη του σώματος του. Κοινώς, τα ψυχοσωματικά προβλήματα, που όλοι μας αντιμετωπίσαμε έστω και μια φορά στην ζωή μας. Και την τρομερή ικανότητα των ανθρώπων να αυτό-θεραπεύονται, χωρίς ιατροφαρμακευτική αγωγή, απλά και μόνο γιατί έλαβαν γνώση και πίστεψαν στην ένωση «ερέθισμα-εγκέφαλος-συναίσθημα-σώμα-ενόχληση-φόβος-πόνος».
Ξεκινήσαμε ατομικά μαθήματα, άμεσα. Ποτέ δεν την ρώτησα, τι κάνει κατά την διάρκεια αυτών των μαθημάτων. Ήξερα τι ένιωθα, πίστευα στην αλλαγή. Και η αλήθεια είναι ότι άλλαζα. Στα σημεία που ακουμπούσε ένιωθα διαφορετικά, ένιωθα χωρίς να κινούμαι στον χώρο, αλλαγές στον εσωτερικό μου χώρο.
Εντυπωσιακό!
Συνεχίσαμε τα ατομικά και ολοκληρώσαμε με τα μαθήματα ανώδυνου τοκετού, εν μέσω πανδημίας κορονοϊού. Σε όλο αυτό το διάστημα συζητούσαμε ανησυχίες και προβληματισμούς δικούς μου.
Στα πλαίσια προσωπικής αναζήτησης, έψαξα και έμαθα κάθε έρευνα και σενάριο πιθανών επιπλοκών και αντιμετώπισα σταδιακά και ξεχωριστά κάθε μια από τις ανησυχίες μου, καθώς βρίσκαμε ενδεχόμενες λύσεις.
Ήμουν πολύ τυχερή, καθώς είχα υπέροχη και ομαλή εγκυμοσύνη και έναν θαυμάσιο σύντροφο!! Δούλευα και έκανα τα πάντα, σε πιο αργούς ρυθμούς, έως και τον 7ο μήνα που σταμάτησα να είμαι τόσο ενεργή.
Κάπου εκεί στον 7ο άρχισα να συζητάω με τον ιατρό μου, το πλάνο τοκετού μου. Ξαφνιάστηκε θα έλεγα, καθώς, οι τοποθετήσεις μου ήταν στοχευμένες και ιδιαίτερες. Του μίλησα για χρήση μπάλας, για περιπατητικές οδύνες, για την άρνησή μου στην χρήση της επισκληριδίου κλπ. Ήταν απόλυτα συνεργάσιμος, και με γνώμονα πάντα την ιατρική κάλυψη νεογνού και μητέρας, αντιπρότεινε διάφορα. Πάντοτε όμως τα βρίσκαμε. Ξέρει να σέβεται και να ακούει την γυναίκα.
Έφτασα 37 εβδομάδων, και ένας θεός ξέρει πόσο ήθελα να γεννήσω! Είχα ξεκινήσει γυμναστική για να νοιώθω λιγότερο βαριά και πιο συστηματικό περπάτημα για βοηθήσω την δύναμη της φύσης στο έργο της.
Ένα απόγευμα έκανα έντονες συσπάσεις, και σκέφτηκα εδώ είμαστε!!! Γεννάμε!!! Και ίσως να γεννούσα… πρόωρα. Κάναμε τον απαραίτητο καρδιοτοκογράφο, και συμφωνήσαμε να χαλαρώσω λιγάκι, δεν χρειαζόταν να προκαλέσω την προωρότητα.
Απογοητεύτηκα! Ένοιωθα τόσο έτοιμη!
Βέβαια όσοι γνωρίζουν την προωρότητα, θα συμφωνήσουν μαζί μου, για τις εν δυνάμει επιπλοκές της στο νεογνό. Οπότε κάναμε τις ενεσούλες για τα πνευμονάκια του και… υπομονήηηηη!!
Το ίδιο συνέβη και κάποιο βράδυ στις 38 εβδομάδες.. με είχε πάρει το παράπονο. Ώσπου ένα πρωινό της 39 εβδομάδας πήγα στην Φωτεινή για το τελευταίο μας ατομικό, προ τοκετού.
Της είπα ότι νοιώθω πως το παιδάκι μου δεν θέλει να βγει, και ότι νοιώθω να φταίω σε κάτι εγώ.
Φυσικά μου είπε ότι δεν υφίσταται ενδεχόμενο παρεμπόδισης της έναρξης τοκετού. Θα γίνει όταν έρθει η ώρα του, και θα είναι έτοιμος ο μικρός. Έφυγα ήρεμη και έτοιμη να τον δεχτώ όταν θα το αποφασίσει.
Το ίδιο βράδυ, έσπασαν τα νερά!
Πήρα τον αντρούλη μου και πήγαμε στο μαιευτήριο με μεγάλη χαρά, και μπήκαμε σε διαδικασία τοκετού.
Είχαμε συμφωνήσει με τον ιατρό ότι δεν θα είμαι καθηλωμένη στο κρεβάτι συνδεδεμένη με καλώδια και φάρμακα, αλλά περιπατητική και ας πονάω. Οι νοσηλεύτριες ξαφνιάστηκαν και μέχρι να έρθει ο ιατρός προσπαθούσαν να με πείσουν για την ανακούφιση του πόνου μέσω φαρμάκων. Ήρθε ο ιατρός και τα ξεκαθάρισε. Οι συσπάσεις μου σταδιακά δημιουργούσαν διαστολή τραχήλου και όλα οκ μέχρι τις 4.00 το πρωί που είχα διαστολή 4 εκ. Εκεί φοβήθηκα και ζήτησα επισκληρίδιο. Ο αντρούλης μου, με καθησύχασε και σε όλη αυτή την δοκιμασία ήταν ο στυλοβάτης μου, το στήριγμά μου. Η ματιά του και μόνο, δύναμή μου, το άγγιγμα του και μόνο, ενέργεια ζωής. Η παρουσία του και μόνο, «ένεση» αγάπης.
Στις 6.30 το πρωί είχα διαστολή 7 εκ. Και είπα στον εαυτό μου “όλα θα πάνε Καλά, ξημερώνει!”.
Δυστυχώς, στην εξέταση του ιατρού δεν είχαμε καλά νέα. Ζήτησε συσκευή υπερήχου και είδαμε ότι ο μικρός είναι εκτός λεκάνης και κοιτάει αλλού! Μου ανακοίνωσε ότι ίσως πάμε για καισαρική.
Δεν το βάζω κάτω και τον ερωτώ: έχω περιθώριο να προσπαθήσω να τον γυρίσω;
Μου λέει: Μέχρι να φτάσω 10εκ διαστολή μπορώ να κάνω ότι πιστεύω για να γυρίσει. Παίρνω τηλ την μαία μου, μου επιβεβαιώνει όσα είχα σκεφτεί, να κάτσω στα τέσσερα και σε άλλες θέσεις και ότι ο μικρός θα κατέβει.
Αποφασισμένη, παρέα με τις οδύνες και τον αντρούλη μου, τα εκτελώ για τις επόμενες 2 ώρες. Κατά τις 8.00 ο ιατρός βλέπει ότι ο μικρός έχει αρχίσει και κατεβαίνει. Ξαφνιάζεται ευχάριστα και μου δίνει κουράγιο. Και γενικότερα σε όλη την διαδικασία, ήταν ήρεμος, και επαινούσε την προσπάθειά μου να γεννήσω φυσιολογικά! Με συμβουλεύει και τον ακολουθώ, να πάρω επισκληρίδιο, γιατί τώρα θα αρχίσουν τα δύσκολα. Του ζήτησα και κάναμε ωκυτοκίνη για να επισπεύσουμε τον τοκετό.
Όλες αυτές τις ώρες παρακολουθούσαμε το μωρό μέσω καρδιοτοκογράφου ανά μισή ώρα. Ο αντρούλης μου και οι νοσηλεύτριες ήταν στο πλευρό μου.
Και εγώ έλεγα συνέχεια και δυνατά: ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ!
Σε κάθε θέση που άλλαζα, για όσα λεπτά και να έμενα, το προσωπικό του μαιευτηρίου ήταν δίπλα μου. Εκτελώντας ακλόνητα τις υπηρεσίες του με υπομονή και ευγένεια ψυχής. Ο ιατρός λοιπόν, στις 8.30 που οι συσπάσεις ήταν κάθε 4 λεπτά, μου είπε: σε κάθε σύσπαση που νοιώθω να αρχίσω να σπρώχνω ρυθμικά και συγκεκριμένα, μέχρι να τελειώσει η σύσπαση, όχι σαν να γεννάω! Ώστε, να σπρώξω τον μικρό στην λεκάνη.
Το εκτέλεσα κάθε 4′ σε κάθε θέση που έπαιρνα για την επόμενη 1 ώρα.
Ώσπου στις 9.00 Ο ιατρός μου είπε ότι ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!!!
ΘΑ ΠΆΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΆ!
Ο ΜΙΚΡΌΣ ΚΑΤΈΒΗΚΕ ΕΝΤΕΛΏΣ!
Του έλεγα Ξαναπές το! Πες το πάλι! Δεν θα γυρίσει πίσω πάλι ε?
Γελάει κακαριστά και μου λέει: Εκεί που είναι δεν μπορεί να γυρίσει πίσω!!!!
Και από τις 9.00 μέχρι τις 10.00 το πρωί, τότε που οι συσπάσεις ήταν κάθε 30″ έδωσα τον καλύτερο εαυτό μου στα σπρωξίματα. Ο μικρός βγήκε εν τέλει με βεντούζα στις 10.15 το πρωί. Τα τελευταία 10 λεπτά, ήταν τα πιο δύσκολα!!! Είχα κουραστεί και ενώ φαινόταν το κεφαλάκι δεν έβγαινε!!!!
Κατά την έξοδο ανακαλύψαμε ότι είχε τόσο κοντό ομφάλιο λώρο που τον εμπόδιζε να κατέβει και να βγει!!! Τόσο ταλαιπωρημένο το παιδάκι μου. Το κεφαλάκι του ήταν σαν περικεφαλαία. Μόλις βγήκε….Όλα ξεχάστηκαν!!!Έλεγα συνέχεια:
Τα κατάφερα!!!!! Τα καταφέραμε ιατρέ!!! Είμαστε ομαδάρα!!! Έχω το παιδάκι μου!!!!
Ο ιατρός μου την επόμενη μισή ώρα έκανε μια εξαιρετική δουλειά στην αποκατάσταση περινέου.
Και εγώ σε πελάγη ευτυχίας, αγκαλιά με τον υιό μου και τον άντρα μου να ψιθυρίζω ασταμάτητα:
ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!
Θήλασα αμέσως, έχω πολύ γάλα και ένα υπέροχο πλασματάκι να θρέψω, να αναστήσω, να αγαπώ ανιδιοτελώς!
Και τώρα, σας γράφω από το σπιτάκι μας, στο οποίο ήρθαμε δύο ημερών. Είμαστε 7 ημερών, ήμουν δραστήρια από την 1η μέρα, σε δουλειές σπιτιού και σήμερα έκανα την 1η ατομική συνεδρία με τη Φωτεινή μετά τον τοκετό!
Τι θα ήθελα να κρατήσετε:

– Η γνώση είναι δύναμη και η χρήση της σοφία! Ήξερα τι έπρεπε να κάνω, συνεργάστηκα όμως και με τον ιατρό μου και τα καταφέραμε ! Φυσικά, εάν για οποιοδήποτε λόγο η ιστορία μου είχε άλλη τροπή, και κινδύνους, θα ήμουν ανοιχτή στην ενδεχόμενη καισαρική. Μας ενδιαφέρει, να πάμε στο σπίτι μας όλοι ΚΑΙ υγιείς και όχι χαμένοι στην προσπάθεια.
– Να εμπιστευτείτε το σώμα σας! Το γυναικείο σώμα είναι γενετικώς σχεδιασμένο να αντέχει την διαδικασία τοκετού.
– Να έχετε καλή συνεργασία και εμπιστοσύνη στον ιατρό που επιλέξατε εσείς!
– Να αγαπήσετε το παιδί που κρύβετε μέσα σας, πριν αποκτήσετε δικό σας.
– Και πάνω από όλα ζήστε το! Είναι μοναδικό!

Η μανούλα του Σωτήρη

Ευχαριστούμε τη Βάλια για την εμπιστοσύνη και την κατάθεση ψυχής

Επικοινώνησε με το Πρότυπο Κέντρο Προετοιμασίας Μητρότητας BABY LOL στο τηλ 6942491530 ή info@babylol.gr για να έρθεις στις ομάδες μας