- 8 Μαΐου 2020
- Posted by: devgreatway
- Category: Ιστορίες τοκετών
Γεια σας. Είμαι η Εύα και θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την πρωτόγνωρη εμπειρία της εγκυμοσύνης και του φυσιολογικού τοκετού μου.
Θα ξεκινήσω να αφηγούμαι αυτή την μοναδική εμπειρία από την αρχή γιατί από την αρχή φάνηκε πως θα ήταν έντονη. Κατάλαβα πως είμαι έγκυος χωρίς να έχω καν καθυστέρηση στην ανάβαση για το υπέροχο βουνό του Ολύμπου. Ένα καμπανάκι χτυπούσε καθ’ όλη την διαδρομή και ένας περίεργος φόβος με κυρίευσε σα να έπρεπε να προστατευτώ. Μετά την επιστροφή μου στην πόλη μας βγήκε θετικό το τεστ. Ήμουν μόλις 4 εβδομάδων έγκυος. Μέχρι να κάνω την αυχενική διαφάνεια είχα μία ανησυχία, όμως όταν πήρα τα αποτελέσματα και ήταν όλα καλά κάλεσα την Φωτεινή μας (BABY LOL) για να με κατατοπίσει ποτέ μπορώ να ξεκινήσω γυμναστική και προετοιμασία για τον τοκετό.
Μέχρι τότε ήμουν 90% σίγουρη πως θα κάνω καισαρική γιατί το θεωρούσα πιο ανώδυνο και προγραμματισμένο ( λειτουργούσα πάντα με πρόγραμμα ). Όλα αυτά μέχρι να ξεκινήσω τα μαθήματα.
Εκεί γνώρισα την Φωτεινή και όλα τα κορίτσια που έγιναν μανούλες πριν από εμένα και μετά από εμένα. Εκεί γνώρισα το σώμα μου και ήρθα σε επαφή με το μωρό μου, απέκτησα γνώσεις και έμαθα τα δικαιώματα μου σαν επίτοκος. Ξεκίνησα τα μαθήματα στον 4 μήνα με αποτέλεσμα μετά από 5 ολόκληρους μήνες να γνωρίζω τα πάντα γύρω από την εγκυμοσύνη και τον τοκετό, φυσικό, φυσιολογικό και καισαρική. Κάθε απορία που είχα, όσο χαζή ή ασήμαντη και αν ήταν, λυνόταν από την Φωτεινή και στο τέλος κάθε γυμναστικής μας ταξίδευε και μας χαλάρωνε με τους οραματισμούς… Εκεί είδα σε άλλες κοπέλες πως είναι να έχεις συσπάσεις, βίωνα μαζί με όλα αυτά τα κορίτσια και τις δικές τους εγκυμοσύνες. Κάθε φορά που γεννά μια από εμάς είναι σαν να γεννάει ένα μέλος της οικογένειας μας, χαιρόμαστε και αγωνιούμε μαζί της.
Η δικιά μου εγκυμοσύνη είχε διάρκεια 40 εβδομάδες και 4 ημέρες επειδή ήθελα να γεννήσω φυσιολογικά και μόνο φυσιολογικά. Η γιατρός μου με άφησε τόσο και προχωρήσαμε σε πρόκληση τοκετού. Την τελευταία εβδομάδα κατάλαβα πως είχα μπει σε φάση τοκετού, το σώμα μου με προετοίμαζε αλλά δεν μπορούσαμε να περιμένουμε άλλο, γιατί έτσι είναι το πρωτόκολλο στο νοσοκομείο μας. Πήρα την μπάλα μου, το στρώμα μου, το μπαλάκι μου και όλα όσα χρειαζόμουν για να μείνω ήρεμη και χαλαρή και να μπορώ να διαχειριστώ με τους τρόπους που ήξερα τις συσπάσεις μου. Στις 9 το πρωί μου έβαλαν τον ορό, διαστολή είχα 1 (από το βράδυ), περνούσαν οι ώρες και η διαστολή δεν προχωρούσε ακόμα, ήξερα πως είναι μέσα στα πλαίσια του φυσιολογικού.
Ξεκίνησα την γυμναστική μου και περίμενα αλλάζοντας συνεχώς θέσεις μέχρι που άρχισε η εξωτερική πίεση ότι οι ώρες περνάνε και η διαστολή δεν προχωράει και πως είναι αδύνατον να γεννήσω φυσιολογικά όπως είπε μια μαία (“Μόνο με ένα θαύμα θα γεννήσεις φυσιολογικά”). Η απάντηση μου ήταν πως το σώμα μου με καθοδηγεί για φυσιολογικό τοκετό, δεν βιάζομαι δίνω χρόνο στο μωρό μου να προετοιμαστεί μιας και δεν βγαίνει ακριβώς την ώρα που ήθελε αλλά εμείς το πιέζουμε. Επίσης πιστεύω στα θαύματα!
Στις 2 το μεσημέρι έσπασαν τα νερά πάλι, όμως η διαστολή είχε προχωρήσει λίγο, είχε πάει στο 2, και η γιατρός μου είπε πως βλέπει δύσκολο τον φυσιολογικό τοκετό. Εκεί άρχισα να κλαίω και να σκέφτομαι πως δεν γίνεται να κάνω καισαρική.. με ξέρω και ξέρω και την κόρη μου.. θα τα καταφέρουμε. Προσπαθούσα να βρω κάτι να πιαστώ για να βρω δύναμη και κουράγιο να παλέψω με τον χρόνο, γιατί η γέννα στα νοσοκομεία είναι θέμα ‘χρόνου’. Η γιατρός μου με καθησύχασε πως θα εξαντλήσουμε όλα τα μέσα που έχουμε για την πρόκληση του τοκετού και αν δεν τα καταφέρουμε, τότε μόνο θα πάμε στο χειρουργείο. Εγώ απλά μετρούσα τις ώρες που περνούσαν μέχρι που έστειλα μήνυμα στην μαία μας την Φωτεινή και με πολύ συγκεκριμένα λόγια και με πίστη σε εμένα με ξανάφερε στο εδώ και στο τώρα, με ξεμπλόκαρε.
Και από τότε άρχισα να συγκεντρώνομαι, να κάνω τις ασκήσεις που μου είπε και να ακούσω τους οραματισμούς που μου είχε στείλει, και ΝΑΙ έγινε Θαύμα!
Είχα σταματήσει να κοιτάζω το ρολόι, απλά προσπαθούσα να συντονίζομαι με τις συσπάσεις που γινόντουσαν ολοένα και πιο έντονες (καμία σχέση με τους πόνους που μου έχουν περιγράψει).. πιο πολύ θυμάμαι να έχω πονέσει για το τατουάζ μου. Θυμήθηκα άλλη μια περίπτωση, ίδια με την δικιά μου που η κοπέλα βίωσε όλα όσα βίωνα και εγώ.. τον περιορισμό του χρόνου και τα λόγια κάποιων μαιών πως δεν θα τα καταφέρει.. και λέω τα κατάφερε η Κατερίνα θα τα καταφέρω και εγώ. Η διαστολή πήγε στο 4, δεν ξέρω τι ώρα ήταν, ζήτησα να έρθει κοντά μου ο άντρας μου, να μου δώσει θετική ενέργεια και έτσι έγινε. Ήρθε, μου έπιασε το χέρι και μου έκανε αέρα όταν είχα συσπάσεις , έφυγε για λίγο και όταν επέστρεψε η διαστολή μου είχε προχωρήσει αρκετά. Κάποια στιγμή σε κάθε σύσπαση έκανα εμετό.. τότε ήμουν σίγουρη πως πλησιάζουμε αρκετά και όντως μέσα σε 15 λεπτά βγήκε η μπέμπα.. με 5 σπρωξιές όπως ακριβώς είχα φανταστεί τον τοκετό μου τόσους μήνες. Όταν γέννησα και την είδα, χαμογελούσα, την κοιτούσα με δέος.
Ένιωσα υπερήφανη που τα κατάφερα σε ένα ομολογουμένως μη φιλικό για φυσιολογικούς τοκετούς μέρος, όμως ήταν η δικιά μου επιλογή.
Κλείνοντας θέλω να πω σε όλες τις μέλλουσες μαμάδες πως ο τοκετός δεν είναι χρόνος, δεν είναι ένα προγραμματισμένο ραντεβού όπως κάνουμε στον οδοντίατρο είναι μια μοναδική εμπειρία και έχουμε κάθε δικαίωμα, να ζητήσουμε, να απαιτήσουμε, να προσπαθήσουμε για αυτό που πραγματικά θέλουμε.
«Η συνεχής και αποφασισμένη προσπάθεια είναι εκείνη που λυγίζει κάθε αντίσταση και σαρώνει κάθε εμπόδιο», αυτό είναι πλέον μια αγαπημένη μου φράση που μου την έστειλε η Φωτεινή μας…
Φωτεινή σε ευχαριστώ για όλα. Για την ενημέρωση, την υποστήριξη, και την πίστη που μας έδειξες. Όταν γεννάει μια κοπέλα είναι σαν να γεννάνε όλες σε αυτή την ομάδα.
Ευχαριστώ όλες τις κοπέλες που με βοήθησαν πριν τον τοκετό μου, στέλνοντας όση θετική ενέργεια είχαν. Επίσης ένα μεγάλο ευχαριστώ στη γυναικολόγο μου που πίστεψε και αυτή σε εμένα και όλοι μαζί τα καταφέραμε…
Ευχαριστούμε την Εύα για την εμπιστοσύνη και την κατάθεση ψυχής
Επικοινώνησε με το Πρότυπο Κέντρο Προετοιμασίας Μητρότητας BABY LOL στο τηλ 6942491530 ή info@babylol.gr για να έρθεις στις ομάδες μας