- 16 Δεκεμβρίου 2020
- Posted by: greatway
- Category: Ιστορίες τοκετών
Καλησπέρα!! Πέρασαν ήδη 4 μήνες που έχω στην αγκαλιά μου το αγοράκι μου κ ήρθε η στιγμή να σας πω κ γω τη δική μου ιστορία… Από την πρώτη στιγμή που έμαθα πως είμαι έγκυος, επικοινώνησα με τη Φωτεινή μας, γιατί ήθελα να ζήσω στο μέγιστο αυτό το μαγικό ταξίδι της εγκυμοσύνης και να προετοιμαστώ όσο καλύτερα μπορούσα για τον τοκετό μου. Με τις ασκήσεις κ τους διαλογισμούς ένιωθα όλο κ πιο δυνατή κ σίγουρη για τον εαυτό μου. Ώσπου φτάνω στις 40+3 ημέρες…. Έχω ήδη αγχωθεί τις τελευταίες ημέρες καθώς με το καθημερινό περπάτημα κ την προετοιμασία δεν έχει ξεκινήσει ακόμα ο τοκετός μου κ ήδη επί 2 εβδομάδες πηγαίνω καθημερινά στο γιατρό μου για καρδιοτοκογραφημα που δείχνει μηδενικές συσπάσεις…. Έχω απογοητευτεί κ στεναχωρηθει, διότι ήθελα πάρα πολύ να γεννήσω φυσιολογικά και έχω κάνει ό,τι καλύτερο μπορώ για να συμβεί αυτό..
Επίσης, έχω αρχίσει να ανησυχώ κ για την υγεία του μωρού μου κ γνωρίζω πως ο γιατρός μου δε θα μου δώσει άλλο περιθώριο, πέραν των 1-2 ημερών. Εκείνο το πρωί ξύπνησα πάρα πολύ αγχωμένη, κ λέω στον άντρα μου πάμε για καισαρική, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.. Ο άντρας μου με καθησύχασε και μου έδωσε δύναμη, μιλώντας μου ήρεμα κ λογικά. Το ίδιο και ο γιατρός μου στο νοσοκομείο.
Στη συνέχεια, αποφασίσαμε να μπω εισαγωγή (όπου έκανα τεστ Covid, αιματολογικές κλπ), ώστε να με παρακολουθούν… Στόχος ήταν να κάνουμε πρόκληση τοκετού την επόμενη ημέρα το πρωί, εάν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες φυσικά… Περνάει όλο το Σάββατο με άγχος κ ανησυχία, αλλά κ τεράστια ανυπομονησία να πάρω στην αγκαλιά μου το μωρό μου…. Κυριακή πρωί 26/7/2020, 40+4 πλέον, μπαίνω ξανά για NST, όπου έμεινα για 2 ώρες…… Δυστυχώς, δεν είχα καθόλου συσπάσεις, αλλά κ ο τράχηλος ήταν ακόμα πολύ ψηλά κ δεν είχε μαλακώσει καθόλου…. Απογοητεύτηκα για ακόμα μια φορά…. Συζητώντας με τον γιατρό μου, μου είπε πως η πρόκληση στην περίπτωσή μου, μόνο επίπονη θα είναι για τον οργανισμό μου κ με πάρα πολλές πιθανότητες να καταλήξουμε στο τέλος σε επείγουσα καισαρική…. Αποφασίζουμε να γίνει καισαρική εκείνο το βράδυ….
Τελικά, λόγω ενός έκτακτου κ σοβαρού χειρουργείου από άλλο τμήμα, μπήκα για την καισαρική νωρίτερα κ κάπως απότομα θα έλεγα. Ίσως κ να ήταν για καλό όμως όλο αυτό, διότι όλα έγιναν τόσο γρήγορα κ δεν είχα το χρόνο να συνειδητοποιήσω τι γινόταν…. Και μέσα σε λίγα λεπτά, άκουσα το πρώτο του κλάμα… Ο γιος μου!!! Είδα το όμορφο προσωπάκι του… Ένιωσα την πρώτη του ανάσα….. Στη στιγμή τα ξέχασα ΟΛΑ….. Να είναι μόνο γερός και υγιής…. Αυτό σκεφτόμουν… Ανυπομονούσα πλέον να τελειώσουμε από το χειρουργείο και να πάω στο δωμάτιο να τον πάρω αγκαλιά…. Είναι όντως αλήθεια πως τα ξεχνάς όλα μόλις δεις αυτό το μικρούλι πλασματάκι…. Η καρδιά σου πλημμυρίζει από τόσα πρωτόγνωρα συναισθήματα!!
Τελειώνοντας λοιπόν η όμορφη περίοδος της εγκυμοσύνης και διανύοντας ήδη τους πρώτους μήνες ως μητέρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω εσένα Φωτεινή μου, που ήσουν δίπλα μου σε αυτό το όμορφο ταξίδι και με βοήθησες πολύ…Κ κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά.. Ευχαριστώ όλα τα κορίτσια της ομάδας μας, που με στήριξαν κ μου έδωσαν δύναμη, κ ειδικά της τελευταίες ημέρες που το χρειαζόμουν πολύ…. Εύα, Αντριάννα, Γεωργία, Νέλλυ , Έλενα Π κλπ..
Ευχαριστώ και εσάς κορίτσια μου, @Βασιλική Π. και @Adrianna Kyriakopoulou ,που μέσα από αυτό το ταξίδι ήρθαμε πιο κοντά και γίναμε φίλες, κ πλέον ως μανούλες τα λέμε καθημερινά για τα μωράκια μας… Και τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θανάση μου, τον καλύτερο σύζυγο και σύντροφο….. Πάντα δίπλα μου σε όλα…
Υ. Γ. Προς όλες τις έγκυες φίλες μας…
Κορίτσια μου πιστέψτε στον εαυτό σας.. Κάνετε δώρο σε εσάς και στο μωράκι σας την καλύτερη δυνατή προετοιμασία…
Εύχομαι να έχει η καθεμιά από εσάς την γέννα που επιθυμεί… Από την δική μου ιστορία όμως, θα ήθελα να “κρατήσετε” πως όπως και να γεννήσετε εν τέλει, σημασία στο τέλος έχει μόνο να είστε εσείς και το μωράκι σας υγιείς!!!
Με το καλό τα μωράκια σας!!!!!
Καλές γιορτές με υγεία, με γερά μωρά και ευτυχισμένες μανούλες!!!!!